Što je w Serbach noweho, što jich zaběra, wo čim so diskutuje? To a wjele wjace zhoniće tule! Wjele wjesela při słuchanju.
Nowa kniha w Ludowym nakładnistwje Domowina měła nas po woli wobdźělenych w přichodnych měsacach zaběrać. Je to esejowy zběrnik „Serbstwo, quo vadis?“, w kotrymž so 19 awtorkow a awtorow z přichodom Serbstwa zaběra.
Waleće so wječor we łožu tam a sem a njenamakaće měra, jeno, zo so wjele přepozdźe wusnjeće a nazajtra mučni wotućiće. Lydija Maćijowa wěnuje so temje, kotraž k žiwjenju słuša kaž wšědny chlěb: naš spar.
Nowe lěto je hakle mało dnjow młode. To mysliš rady hišće na wjerški minjeneho lěta. Krosnowarjej Achim Mič a Syman Pöpel mataj wosebje dobru přičinu za to.
Monika Gerdesowa přeprošuje Was nětko, zhromadnje wróćo zhladować na zašłe lěto, na 2024 – na někotre podawki a wjerški, bolosćiwki abo nawopak wěcki k smějkotanju.
Jan Čěpic z Kulowa, kiž je nimale pjeć lětdźesatkow w brunicy dźěłał, je wjele změnow a dalewuwićow dožiwił. Kak hlada wón na swoje dźěło, tež do přichoda, to zajimowaše Bena Šołtu. Tak je sej jeho rozmołwu přeprosył.
Štwórty a z tym posledni dźěl našeje dyrdomdejskeje stawizny "Polarne sony". Mały Jurij, polarna liška Lola, lapska holca Sanna a lumik Taavi pytaja za polarnym swětłom
třeći dźěl našeje dyrdomdejskeje stawizny Lubiny Hajduk-Veljkovićoweje: Polarne sony. Mały Jurij je z Łužicy do Finskeje přećahnył, dokelž je jeho nan polarny slědźer. A kak dźe dale? To słyšiće tule.
Jurij bydli w sewjernej Finskej. Jemu je so časćišo wo polarnej lišce dźało, doniž njesteješe wona nadobo woprawdźe před nim a z nim rěčeše. Haj, Jurij je z polarnej lišku rěčał a jej samo mjeno dał - Lola. Kak dale dźe?
Pohladajće sami a dajće sebi lubić. Jenož doprědka hladać njemóžeće, wšako wěsće, rumpodich sej wšitko pisa. Za was słuchohra Lubiny Hajduk-Veljkovićoweje „Polarne sony”(prěni dźěl)
Dajće sebi lubić.
Schadźowanka – što wona raz bě a što wona dźensa je? Je to jedna z temow tutoho wusyłanja. 150. róčnica Schadźowanki je něhdźe 500 studowacych a něhdyšich maturantow na zeńdźenje přiwabiła. Matej Cyž wjedźe po wusyłanju.
Kak wosobinsce ze smjerću a žarowanjom wobchadźamy? Monika Gerdesowa je so rozmołwjała z třomi ludźimi – dwaj přewodźujetaj ćežko chorych a mrějacych – a jedna powěda, kak je swójba njesła posledni žiwjenski čas maćerje.